Ang Deboto by Therese Padilla Abonales

A Flash Fiction Adaptation of Christine Godinez-Ortega’s Poem Michaelmas in Iligan

Nagtindog siya sa kilid sa gawas sa cathedral, hayag sa iyang kaputi, layo sa mga nagguot nga mga katawhan nga gusto makaduol sa rebulto sa patron; nag-inusara sa pag-adto sa simbahan, nag-inusara sa iyahang pagtuo ug paglaum nga sa dili magdugay madungog ang iyang pag-ampo nga pipila ka tuig na niyang gipangamuyo.

​Sulod sa bulsa sa iyang sayal, usa ka puti na nipis nga mahalon nga panyo iyang gikuptan kung asa nakasulat ang iyang pag-ampo sa mahal nga patron.

​Sa dili magdugay, migawas na ang carosa. Nahalap tungod sa luha nga nagtubod sa iyahang mga mata ang iyang pag-tan-aw sa maamo nga nawong sa patron nga nag-atubang sa mala-balod sa dagat nga mga agta sa Ilaya, nakainom nga nagsayaw-sayaw, uban sa ilahang mga kahoy na espada nga miduyog sa mga lagubo sa mga tambol ug pag-indak sa mga tiil samtang misyagit ug “Viva Señor San Miguel! Viva!”

​Midaghan ang mga mainit nga lawas nga nag-alirong sa carosa sa patron — mga babae ug lalaki nga nag-ilog sa mga bulak, naga-ampo para sa maayong pagpamasol ug na matagaan ug daghan anak maski tuod ang ilang mga ha-it na panyo ang nakapanipis sa ikog ni Lucifer nga wala nila namatikdan sa tiilan ni San Miguel.

​Ang gipakita nga pagtuo ug pagsalig sa mga Iliganon nagdasig kaniya sa pagpagawas sa dili na niya mapunggan nga tingog nga gikan sa iyahang dughan. Uban sa mga ha-it na panyo sa mga Iliganon nga nagkaway-kaway samtang misayaw kini sila duyog sa mga tambol ug pag-indak sa mga tiil, gigawas niya ang iyang mahalon na puti na panyo ug misyagit, “Viva!”


Here’s the original poem in English

Michaelmas in Iligan
By Christine Godinez-Ortega

San Miguel guerrero, warrior-saint,
I write your prayers on this white kerchief
Lacey and rich as your new clothes,
Invisible to other devotees.
Sharp and strong as your lance,
Light as plumes of your helmet.

The tear blur my eyes when you appear as the cathedral door
Your child-like face inclined
Towards the sea as the men of Ilaya,
Tipsy and wearing soot, dance before you,
Their wooden swords rattling and failing
To the beats of drums and stamping of feet
Roaring themselves hoarse.

Viva Señor San Miguel!
Sigue! Hala bira! Lagi ba!

The circle of hot bodies widens,
Tightens around your carosa.
Men and women jostle for flower-amulets
Praying for more fish catch and more children
Whose rough kerchiefs pared thin the devil’s tail
Their own eyes blinded by his anger,
The lance tip and your booted feet
Unmindful of your feathers falling
Blessed wafers from the sky.